Comptoir Libanais Express

Inspirerend en maakbaar.

Lekkere recepten!

Libanese en midden oosterse keuken
Eenvoudige snelle recepten
Goede kennismaking met deze heerlijke keuken

Mooi makkelijk kookboek

Ik ben dol op de Midden-Oosterse keuken, en in het bijzonder op die uit Libanon. Toen dus het nieuwe boek van (chefkok/restaurantketeneigenaar) Tony Kitous en (fotograaf en eveneens kok) Dan Lepard verscheen, Comptoir Libanais express, was ik er als de kippen bij om het uit te proberen. Het is overigens, na Comptoir Libanais, het tweede boek van Tony Kitous, wiens gelijknamige restaurantketen zich gestadig uitbreidt, nu ook buiten Londen.

En ik ben niet teleurgesteld. In twee zinnen:
1) 1) Er staan véél lekkere recepten in; je leest het boek watertandend en bent geneigd om meteen van alles uit te proberen (heb ik dan ook gedaan, zie hieronder).
2) 2) De recepten zijn redelijk ‘express’, sommige meer, andere (beduidend) minder. Wel zijn ze allemaal vrij eenvoudig te maken – als je eenmaal de in die contreien gangbare kruiden en specerijen in huis hebt. Die zijn dan weer wel in vrijwel alle Turkse of Marokkaanse winkels verkrijgbaar, maar voor wie die niet in de buurt zou hebben: voor de mengsels geeft het boek de samenstelling weer, en dan kun je ze vrij eenvoudig zelf maken.

Tussen de recepten door geeft Tony Kitous ook tips, adviezen en handigheidjes, en die zijn net zo min te versmaden als de recepten. Heel handig!

Nog een pluspunt (in mijn ogen): dit boek spoort aan tot variëren en improviseren op basis van zijn gerechten en ideeën. En hij biedt daar ruimschoots de gelegenheid toe. Dat spreekt mij altijd aan!

Behalve lekker zijn de meeste recepten ook gezond: veel groenten, bonen, granen en ander vezelrijk spul (vegetariërs kunnen hun hart ophalen!), weinig zout, weinig vet (opmerkelijk voor recepten uit het Midden-Oosten) en hoewel hij suiker niet in de ban heeft gedaan, zijn de toetjes niet mierzoet. Ook dat is opmerkelijk. Dus ook voor mensen ‘met een beperking’, zoals dat tegenwoordig heet (en voor wie dit blog toch voornamelijk bestemd is) valt er heel wat te halen. Zelfs voor mensen met een glutenvrij en/of lactosevrij dieet, al is dat niet voor de hand liggend (en is dit boek hier niet voor bedoeld).

Geen aanmerkingen? Toch wel, een paar, al zijn ze van een mindere orde. Vooral hinderlijk vind ik de vertaalslordigheden (anglicismen): ‘rijk’ (rich) zou – in deze context – ‘voedzaam’ moeten zijn, een ‘serveerkom’ (bowl) heet in het Nederlands toch echt een schaal, in plaats van ‘uitspreiden’ (to spread) had er (weer: gezien de context) ‘(uit-)smeren’ moeten staan, en dan is er dat eeuwige ‘roosteren’ (to roast), dat tegenwoordig weliswaar steeds vaker (ook) gebruikt wordt in de betekenis van ‘in de oven bakken (of garen)’, maar dat toch tot verwarring leidt. Brood roosteren (to toast), de ‘oude’ betekenis van dit woord, is wel héél iets anders dan aubergines of vlees in de oven ‘roosteren’!
Nog een graadje irritanter: het klakkeloos vertalen van de Angelsaksische (of internationale, zo je wilt) ‘teaspoon’ door ‘theelepel’. De Nederlandse theelepel is ten enenmale een stuk kleiner (soms bijna de helft) van de teaspoon of de cuiller à café. Nu worstelt, denk ik, iedereen daarmee die Engels- of Franstalige recepten naar het Nederlands vertaalt. Prima als je de Angelsaksische maat aanhoudt – maar maak dat ergens duidelijk! En vertel er bij dat handige maatjes overal te koop zijn. Heeft de eindredacteur zitten slapen? Had de uitgever teveel haast?

Maar nogmaals, dit zijn kritiekpuntjes die aan de recepten niets afdoen. Ik heb er een aantal uitgeprobeerd: om te beginnen het platte brood (top), verder de gegrilde aubergines met knoflook en komijn (heerlijk), de vlugge gekruide pilaf (super), de okra met verse koriander en als dessert de (goddelijke) bloedsinaasappel-tijmsiroop (goddelijk). Alles klopte, alles was lekker, zelfs de okra – waar ik eigenlijk niet van houd – was OK, en de bijbehorende uien-tomatensaus zelfs verrukkelijk.
Kortom, Comptoir Libanais express prijkt voortaan op mijn keukenboekenplank, naast Yotam Ottolenghi’s Jeruzalem en Claudia Rodens Tamarinde en saffraan.

Dit boek is voor iedereen die de hoummous en tabouleh nou wel kent en toe is aan nieuwe Libanees-Mediterrane smaken. Een soort Libanees voor gevorderden, maar toegankelijk voor iedereen. Fijne recepten, makkelijk te maken en hele mooie foto’s om honger van te krijgen.